سلامت

شیمی درمانی (chemo) از داروهای ضد سرطان استفاده می کند که معمولاً به داخل ورید (IV) تزریق شده و یا به صورت خوراکی می باشد. این دارو وارد جریان خون شده و تقریباً به تمام بخش های بدن می رسد. با این حال، بسیاری از داروهای شیمی درمانی قادر به وارد شدن به مغز و رسیدن به سلول های تومور نیستند. اما ممکن است گاهی یک متخصص مغز و اعصاب خوب برای درمان تومور های مغزی از روش شیمی درمانی استفاده کند.

برای برخی از تومورهای مغزی، داروها را می توان به طور مستقیم به مایع مغزی نخاعی (CSF)، در مغز و یا به داخل کانال نخاعی زیر نخاع وارد کرد. برای کمک به این، یک لوله نازک شناخته شده به عنوان یک کاتتر دسترسی بطنی ممکن است از طریق یک سوراخ کوچک در جمجمه و درون یک بطن طی یک جراحی جزئی قرار داده شود (بخش “جراحی” را ببینید).

به طور کلی، شیمی درمانی برای تومورهای با رشد سریع تر استفاده می شود. برخی از انواع تومورهای مغزی، مانند مدولوبلاستوما، تمایل به پاسخ خوبی به شیمی درمانی دارند.

شیمی درمانی اغلب همراه با انواع دیگر درمان مانند جراحی و پرتودرمانی استفاده می شود و ممکن است به جای پرتودرمانی در کودکان 3 ساله و کوچکتر استفاده شود.

برخی از داروهای شیمی درمانی مورد استفاده برای درمان کودکان مبتلا به تومورهای مغزی عبارتند از:

• کربوپلاتین
• کارموستین (BCNU)
• سیس پلاتین
• سیکلوفسفامید
• اتوپوزید
• لوموستین (CCNU)
• متوتروکسات
• تموزولومید
• تیوتپا
• وین کریستین

این داروها ممکن است به تنهایی و یا در ترکیب های مختلف، بسته به نوع تومور مغزی استفاده شوند. پزشکان، شیمی درمانی را به صورت دوره ای انجام می دهند. هر دوره به طور کلی حدود 3 تا 4 هفته طول می کشد و با یک دوره استراحت دنبال می شود تا به بدن زمان دهد تا بهبود یابد

در حال حاضر ازمایشات توصیه شده ی زیادی برای نشان دادن تومورهای مغز و نخاع وجود ندارد. بیشتر تومورهای مغز زمانیکه فرد دکتر را می بیند، به علت علایم و نشانه هایی که دارند تشخیص داده می شوند.

بیشتر اوقات، پیش بینی در مورد تومورهای مغز و نخاع به سن افراد، نوع تومور، و جای ان بستگی دارد نه اینکه چقدر زود تشخیص داده شده است. اما همانند هر مریضی دیگری، تشخیص اولیه و درمان احتملا موثر است.

آزمون های تصویری 

پزشک شما می تواند یک یا چند ازمون تصویری را سفارش دهد. این ازمون ها از اشعه ی x، اهنرباهای قوی، یا مواد رادیو اکتیو برای تصویرسازی مغز و نخاع استفاده می کنند. تصاویر می توانند توسط متخصص  مغز و اعصاب خوب یا دکتر عمومی تفسیر شوند.

اسکن MRI

اسکن های MRI برای نگاه کردن به مغز و نخاع بسیار خوب هستند و بهترین راه را برای جستجوی تومورها در این نقاط هستند. تصاویری که ان ها ارائه می کنند معمولا جزئیات بیشتری از ان سی تی اسکن ها به دست می دهد. اما ان ها تصاویر استخوان های جمجمه و همچنین سی تی اسکن ها را نشان نمی دهند و بنابراین ممکن است تومورها را روی جمجمه نشان ندهند.

سی تی اسکن

سی تی اسن یک ازمون اشعه ی ایکس است که تصاویر بخش مقطعی دقیق از مغز ونخاع شما می دهد. به جای یک عکس گرفتن، مانند اشعه ی ایکس عادی، یک اسکنر سی تیزمانی که حول شما می چرخد و شما دراز کشیده اید، تصاویر زیادی می گیرد. سپس یک کامپیوتر این تصاویر را  به تصاویری از بخش های بدن ترکیب می کند. برخلاف اشعه های ایکس منظم، سی تی اسکن ها می توانند تصاویر دقیقی از غشاهای نرم در بدن بدهند.

اسکن پرتونگاری تابش پوزیترونی

برای این ازمون، یک ماده ی رادیواکتیو به خون تزریق می شود. میزان رادیواکتیو استفاده شده خیلی کم است و از بدن در طول یک روز یا بیشتر عبور می کند. از انجا که سلول های تومور در بدن به سرعت رشد می کنند، میزان بیشتری از شکر را نسبت به سلول های سالم جذب می کنند. بعد از حدود یک ساعت، شما به میزی در اسکنر PET انتقال داده می شوید. درحالیکه دوربین مخصوصی از مناطق رادیواکتیو در بدن شما عکس می گیرد، برای 30 دقیقه روی میز دراز بکشید. تصویر به جزییات اسکن MRI یا CT نمی رسد، اما می تواند اطلاعات مفیدی در مورد مناطق غیر استاندردی که روی ازمون های دیگر که احتمالا تومور دارند یا نه  ارارئه کند.

غربالگری آزمایشاتی برای بیماری ها (مانند تومورهای مغزی و نخاعی) در افراد بدون علامت است.در این زمان هیچ آزمایش غربالگری برای بسیاری از کودکان که تومورهای مغزی و نخاعی قبل از شروع به نشان دادن علائم تومور، ندارد به طور گسترده ای توصیه نمی شود.این تومورها، معمولا به عنوان یک نتیجه از علائم و نشانه هایی که کودک دارا می باشد.در اغلب موارد چشم اندازی برای افراد مبتلا به تومور طناب نخاعی وجود دارد که بستگی به نوع تومور و محل آن و شناسایی زود آن دارد.اما با هر بیماری،تشخیص و درمان زودتر آن به احتمال زیاد مفید خواهد بود.برای کودکان با سندروم به ارث برده که در معرض خطر بالای تومورهای مغزی هستند،مانند نوروفیبروماتوسیس یا توبروس اسکلروز،پزشکان اغلب توصیه به معاینه مکرر و تست های دیگر دارند.این آزمایشات ممکن است منجر به شناسایی توموری شود که هنوز کوچک است.همه تومورهای مربوط به این سندروم ممکن است نیاز به درمان به صورت اصولی داشته باشنداما پیدا کردن آن ها ممکن است به پزشکان کمک کند که در ابتدای نظارت به سرعت به درمان تومور بپردازند در صورتی که این تومورها شروع به رشد و یا باعث مشکلاتی شوند.

تومور مغزی و نخاعی در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟ 

تومورهای مغزی ونخاعی معمولا با نشانه ها و علائمی که یک کودک دارد، پیدا می شود. اگر یک تومور مشکوک است، برای تایید تشخیص آن به آزمایش نیاز خواهد بود.

آزمایشات تصویر برداری

پزشکان ممکن است به شما توصیه کنند که از فرزند خود تصویر برداری کنید. این آزمایشات شامل اشعه ایکس،آهن ربای قوی و یا مواد رادیواکتیو برای ایجاد تصویری از اندام های داخلی مثل مغز و طناب نخاعی هستند. تصاویر بدست آمده ممکن است توسط پزشکان در زمینه مربوطه دیده شود (جراح مغز و اعصاب-متخصص مغر و اعصاب  خوب و نورورادیولوژیست) و توسط پزشک برای فرزند شما مراقبت های اولیه در نظر گرفته شود.

تصویر برداری رزونانس مغناطیسی و سی تی اسکن اغلب برای بیماری های مغز مورد استفاده قرار می گیرند. اسکن مغز یا طناب نخاعی تقریبا در همه موارد تومور را نشان می دهد. پزشکان اغلب می توانند یک ایده و نظر در مورد نوع تومور بر اساس آن چه که اسکن نشان داده است در محل مغز و نخاع داشته باشند.

تخصص جراحی عروق یا (Surgical Specialty of Vascular Medicine) یکی از شاخه های جراحی است که به درمان مشکلات مربوط به عروق خونی، به استثناء عروق قلبی و مغزی می‌پردازد. جراح عروق یا (vascular surgeon) برای درمان یا ترمیم عروق بدن، خصوصا اندام تحتانی و فوقانی (به ویژه دست هاو پاها) و بافت های بدن، تکنیک ها و روش های جراحی خاصی بکار می برد.

بیمار های عروقی 

بیماری های عروقی بر رگ‌ها و شریان های بدن شما تاثیر می گذارند که اکسیژن را به تمام سلول های زنده بدن می رسانند. از رگ ها و شریان ها به عنوان بزرگراه ها یا مسیرهای عبور خون و مواد مغذی یاد می کنند. هنگامی که مشکلی در جریان خون یا مسیر آن ایجاد شود، به عنوان مثال وقتی مسدود شود یا دچار تنگی شود، در خونرسانی به بدن خصوصا ارگان های مهم مشکل پیش می آید. در بیشتر موارد، شرایط و بیماری های عروقی قابل درمان هستند. و اغلب بدون مداخله جراحی برطرف می شوند.

جراح و متخصص عروق چه کارهایی برای بیماران انجام می‌دهد؟

جراحان عروق به طور معمول برای بازگرداندن جریان خون طبیعی، به یک ارگان یا بخشی از بدن به دنبال بروز تروما یا ضربه، بیماری، و یا یک مسئله دیگر تلاش می کنند.

لزوم مراجعه به متخصص و جراح عروق

در برخی شرایط و به ویژه در سنین بالا، مراجعه به یک متخصص و جراح عروق ضروری است. معمولا بسیاری از افراد فکر می‌کنند که تنها زمانی نیاز به مراجعه به این پزشکان وجود دارند، که مشکل اساسی برایشان پیش بیاید. و نیاز اورژانسی به عمل داشته باشند. اما این تصور اشتباه است.

جراح عروق اطلاعات کاملی درباره فیزیولوژی، آناتومی و عملکرد عروق خونی دارد. آن ها قادرند که تمام بیماری ها و شرایط مربوط به عروق را شناسایی کرده و تشخیص دهند. پس مراجعه به این متخصصان به معنی این نیست که شما حتما باید عمل شوید. گاهی برای کسب مشاوره یا بررسی دوره ای، لازم است به این پزشکان مراجعه کرد.

جراحان عروق در درمان هر گونه مشکل عروقی به جز قلب (که تحت درمان جراح و متخصص قلب خوب است) و مغز (که تحت درمان جراح و متخصص مغز و اعصاب خوب است) متخصص هستند.

گاهی اوقات پیشگیری در دستور کار این اشخاص قرار می گیرد. برای مثال متخصص عروق با شما در مورد چگونگی انجام تمرین فیزیکی، انتخاب رژیم غذایی، مکمل و داروی مناسب کمک می کنند. پیشگیری یک گام بسیار مهم و در واقع  اولین گام برای به دست آوردن سلامتی و حفظ آن است. هنگامی که جراحی مورد نیاز باشد، باید مطمئن باشید که جراحان عروق در تمام انواع مداخلات در ارتباط با عروق، و تکنیک های پایه و پیشرفته جراحی آموزش دیده اند.

سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome) یک بیماری خود ایمنی نادر، اما جدی در سیستم عصبی محیطی است. این بیماری می تواند به ضعف و فلج بخش هایی از بدن منجر شود و ممکن است ماه ها یا سال ها ادامه داشته باشد.

سندرم گیلن باره چگونه ایجاد می‌شود؟ 

GBS نوعی اختلال خود ایمنی نادر اما جدی است. که می تواند بر روی هر بخشی از سیستم عصبی خارج از مغز و نخاع تأثیر بگذارد. به این بخش از سیستم عصبی، سیستم عصبی محیطی گفته می شود.

در بیماری های خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن به گروه های خاصی از سلول‌های سالم، حمله کرده و آن ها را از بین می برد. در مورد سندرم گیلن باره، سیستم ایمنی بدن به غلاف‌های میلین اعصاب محیطی حمله می کند و به آن ها آسیب وارد می کند.

علائم 

علائم شایع GBS، از جمله ضعف، بی ثباتی و درد، به طور معمول در قسمت تحتانی بدن شروع می شود و به سمت بالا حرکت می کند. از هر 10 نفری که به این سندروم مبتلا هستند 1 نفر علایم اولیه بیماری را بصورت سوزن سوزن شدن صورت یا گردن احساس میکند. ضعف بدن به تدریج بدتر شده و منجر به فلج می شود.

علل

علل دقیق GBS هنوز مشخص نیست. این بیماری اغلب چند روز یا چند هفته پس از عفونت دستگاه گوارش یا دستگاه تنفسی ایجاد می شود. در موارد نادر، این سندرم به دنبال جراحی و  سایر عفونت ها شکل بگیرد.

تشخیص

تشخیص GBS به ویژه در مراحل اولیه آن دشوار است. علائم بین افراد مختلف متفاوت است. علایم سندروم گیلن باره ممکن است مشابه سایر بیماری های سیستم عصبی باشد.

در ابتدا، پزشک(معمولا یک متخصص مغز و اعصاب خوب)  بررسی می کند که آیا ضعف در هر دو طرف بدن رخ می دهد یا خیر. زیرا علامت یکی از نشانه های رایج  GBS است. شروع سریع بیماری یکی از علایم شاخص دیگر است. بسیاری از بیماری های عصبی شروعی آهسته و کند دارند. اما سندروم گیلن باره نسبتا سریع و ناگهانی بروز میکند.

درمان

در حال حاضر درمانی برای GBS وجود ندارد. اما داروهایی برای تسکین یا از بین بردن در علائم موجود، در دسترس است. دو نوع پروسه درمانی وجود دارد که می تواند شدت علائم را کاهش داده و سرعت بهبود را بالا ببرد:

• ایمونوگلوبولین درمانی
• پلاسما فرز

هر دو روش به طور مشابه مؤثر هستند. با این حال، استفاده از آنها در کنار هم نتایج را بهبود نمی بخشد. محققان هنوز دقیقاً نمی دانند که هر دو  روش درمانی چرا و چگونه باعث تسکین علایم بیماری گیلن باره میشوند.