سلامت

برخی از پزشکان می‌توانند در تشخیص و درمان بی خوابی به شما کمک کند. بسته به مدت زمان بروز و نشانه های بیخوابی شما، پزشک عمومی میتواند شما را به یک متخصص بیخوابی ارجاع دهد. به عنوان مثال، پزشک عمومی ممکن است شما را به یک متخصص مغز و اعصاب، روانشناس، روانپزشک یا متخصص طب جایگزین ارجاع دهد.

پزشک عمومی 

 افراد پس از اینکه متوجه علایم بی خوابی خود شوند، اغلب به یک پزشک عمومی یا پزشک خانواده مراجعه می‌کنند. این پزشکان ممکن است استراتژی های ساده ای برای کمک به بهبود خواب، به بیماران ارائه دهند. به عنوان مثال، آنها ممکن است به بیمار توصیه کنند که در عادات روزانه یا شیوه زندگی خود تغییراتی ایجاد کنند

متخصص اطفال

 اگر فکر می کنید فرزند شما بی خوابی دارد، با پزشک متخصص اطفال ملاقات کنید. متخصص اطفال میتواند در نقش یک متخصص خواب ظاهر شود و با ارزیابی های خود به مدیریت شرایط کودک بپردازد. پزشک متخصص اطفال پزشکی است که آموزش های بیشتری در زمینه درمان کودکان دیده است. آن ها می توانند به تشخیص و ارائه یک راه حل درمانی مناسب برای کودک کمک کنند.

متخصص پزشکی خواب یا طب خواب

 برد متخصصان پزشکی آمریکا (ABMS) گواهینامه های تخصصی در زمینه های مختلف، از جمله داروهای خواب، ارائه می دهد. بسیاری از انواع پزشکان، از جمله پزشکان مراقبت های اولیه، متخصص اطفال، و متخصصان مغز و اعصاب می توانند به عنوان متخصص خواب تأیید شوند. متخصصان پزشکی خواب در تشخیص و مدیریت شرایط مربوط به خواب، بسیار ماهر هستند. اگر پزشک عمومی شما در پزشکی خواب گواهینامه نداشته باشد، شما را به یک پزشک دیگر ارجاع می‌دهد.

متخصص مغز و اعصاب

 همچنین ممکن است شما به یک متخصص مغز و اعصاب خوب  ارجاع داده شوید. متخصص مغز و اعصاب یک دکتر است که آموزش های جامعی را در زمینه اختلالات سیستم عصبی دیده است. عدم تعادل در شرایط مغز شما، می تواند علائم منفی بسیاری از جمله بی خوابی ایجاد کند. متخصصین مغز و اعصاب همچنین سندرم پای بیقراری که علت شایع بی خوابی است را درمان می کنند.

انشناس یا روانپزشک

 روانشناسان و روانپزشکان می توانند به درمان برخی از انواع بی خوابی کمک کنند.  روانشناس یک متخصص روحی و روانی است که رفتار و فرآیندهای ذهنی را مطالعه کرده است. روانپزشک یک پزشک است که متخصص در تشخیص و درمان اختلالات روانی است. روانپزشک می تواند داروهایی تجویز کند، در حالی که یک روانشناس نمی تواند چنین کاری انجام دهد.

جراحی برای افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است به کاهش سفتی عضلات یا اسپاسم و انعطاف پذیری و کنترل اندام آسیب دیده، و مفاصل کمک کند.

انتخاب پزشکی: متخصص مغز و اعصاب خوب

انتخاب جراحی

انتخاب های اصلی جراحی عبارتند از:

جراحی ارتوپدی (برای عضلات، تاندون ها و مفاصل). برای افزایش دامنه حرکت انجام می شود. به عنوان مثال ممکن است جراحی، یک تاندون را طولانی کند و یا آن را از طریق عضلات و تاندون ها قطع کند و تاندون را به بخش های دیگر ضمیمه کند. جراحی برای درمان منحنی و انحنای ستون فقرات (اسکولیوز) و جلوگیری و یادرمان در رفتگی لگن نیز انجام می شود.

ریزوتومی انتخابی پشتی (برش اعصاب اندام های مبتلا) برای انقباض و یا مشکلات تحرکی دیگر است. این روش معمولا فقط برای کودکان که دارای سفتی عضلانی شدید در پاها هستند در نظر گرفته می شود.

دیگر جراحی های مربوط به فلج مغزی

جراحی برای مسائل مختلف ارتوپدی. جراحی برای مشکلات دیگری است که گاهی اوقات برای کودکان مبتلا به فلج مغزی مورد نیاز است. این جراحی بسته به درگیر شدن مشکلات خاص، متفاوت است. برای مثال برخی از کودکان ممکن است نیاز به جراحی برای تصحیح طول ناهموار پاها داشته باشند.

جراحی مربوط به پزشکی. یک پمپ کوچک جراحی در زیر پوست شکم برای افراد مبتلا به فلج مغزی، کاشته می شود. این پمپ می تواند با داروهایی مانند باکلوفن به طور مستقیم در مایع اطراف طناب نخاعی، استفاده شود.

هنگامی که عمل جراحی ممکن است استفاده شود

یک چکاپ کامل برای پیدا کردن عضلات و اعصاب آسیب دیده مورد نیاز است تا مشخص شود چه نوع عمل جراحی برای این بیماری بهترین است. تجزیه و تحلیل راه رفتن ممکن است بخشی از این امتحان باشد.

پزشکان در مورد بهترین سن برای کودکان برای عمل جراحی فلج مغزی توافق نظر ندارند. برخی ممکن است جراحی را در سنین جوانی پیشنهاد کنند در حالی که دیگران ممکن است درمان های دیگر را قبل از عمل جراحی پیشنهاد کنند. با استفاده از این فرم اطلاعات جراحی می توان تصمیم گرفت که چه چیزی مناسب فرزند شما می باشد.

جراحی اغلب برای ماهیچه پاها استفاده نمی شود. جراحی برای تغییر شکل بازوی حامل خطرات مربوط به آسیب های حسی است. گاهی اوقات از دارو و یا درمان فیزیکی برای به تعویق انداختن یا جلوگیری از عمل جراحی، استفاده می شود.

سرطان مغز علائم مختلفی دارد شامل:

• تشنج
• بی خوابی
• گیجی
• تغییرات رفتاری

همه ی توده های مغزی سرطانی نیستند، و توده های خوش خیم هم ممکن است علائم مشابه داشته باشند.

سرطان های مغزی اولیه 

• مغز از سلول های متفاوت بسیاری تشکیل شده است:
• برخی از سرطان های مغزی زمانی رخ می دهد که نوعی سلول به اشکال غیر عادی تبدیل می شود.
• وقتی که سلول ها تغییر می کنند، در مسیر های غیر عادی رشد می کنند و  تکثیر می شوند.
• با رشد این سلول های غیر عادی، توده یا تومور ایجاد می شود.
• تومورهای مغزی خوشخیم، تومورهای اولیه ای هستند که از مغز ایجاد شده اند.
• شایع ترین تومورهای اولیه مغزی، گلیوم، مننژیوم، آدنوم هیپوفیز، شوآنوم وستیبولار و تومورهای نورواکتودرمال اولیه ( مدولابلاستوما) است. گلیوم شامل گلیوبلاستوم، آستروسیتوم، الیگودندروگلیوم و اپاندیموم است.
• بیشتر این تومورها  بر اساس بخشی از مغز که از آن منشاء گرفته اند و یا نوع سلول های مغزی نام گذاری می شوند.

سرطان متاستاتیک مغزی

این تومورها از سلول های سرطانی هر بخش بدن ایجاد می شوند. این سلول ها از تومورهای  دیگری به سمت مغز پخش می شوند که متاستاز ( دست اندازی) نام دارد. این فرم، شایع ترین نوع تومور مغزی است.

علل سرطان مغز

علت دقیق آن ناشناخته است. عوامل ژنتیکی، سموم ویروسی محیطی، اشعه به سر، عفونت ایدز، سیگار با سرطان مغز ارتباط دارد. در بیشتر موارد، علت مشخصی یافت نمی شود.

درمان سرطان مغز

• درمان تومورهای مغزی به عوامل متعددی بستگی دارد شامل:
• سن بیمار
• وضعیت کلی سلامتی
• اندازه و محل و نوع تومور

درمان سرطان مغز معمولا پیچیده است. بیشتر روندهای درمان با مشورت پزشکان صورت می گیرد.

• تیم پزشکان  شامل  جراح و متخصص مغز و اعصاب خوب ، انکولوژیست و متخصص رادیوتراپی سرطان است.
• بر اساس محل تومور و اندازه و نوع آن، سن بیمار و مشکلات طبی اضافی روندهای درمانی تغییر می کند.
• بیشترین درمان های مورد استفاده برای سرطان مغز، شامل جراحی، رادیوتراپی، شیمی درمانی است. در بیشتر موارد، ممکن است بیش از یکی از این روش ها استفاده شود.

برای شما مهم است که مکالماتی باز، صادقانه با تیم پزشکی خود داشته باشید. برای پرسیدن هر سوالی راحت باشید و نگران چه گونه به نظر رسیدن ان نباشید. در اینجا سوالاتی را که می توانید بپرسید مطرح کرده ایم. اطمینان حاصل کنید سوالاتی را خودتان به انها فکر می کنید را بپرسید. همچنین پرستاران، مددکاران، و دیگر اعضای تیم درمانی می توانند به سوالات شما پاسخ دهند.

چه نوع توموری دارم

تومور بدخیم یا خوش خیم است؟ به چه معنی است؟

تومور در کجای مغز یا نخاع است و چقدر رشد کرده است؟

ایا قبل از تصمیم در مورد درمان ازمایشات دیگری لازم نیست؟

چقدر در درمان این تومورها مهارت و تجربه دارید؟

می تواند ازمایشی دوباره داشته باشم؟ می توانید متخصص مغز و اعصاب خوب یا مرکز سرطان دیگری را توصیه کنید؟

انتخاب های درمانی من چه هستند؟ چه چیزی توصیه می کنید؟ چرا؟

هدف درمان چیست؟

ایا درمان هیچکدام از نشانه هایی را که من دارم از بین می برد؟

خطرات و اثرات جانبی درمان چیست؟ چه ناتوانایی هایی می توانم داشته باشم؟

برای امادگی برای درمان چه باید انجام دهم؟

درمان چه مدت طول می کشد؟ چطورخواهد بود؟ کجا انجام خواهد شد؟

پیش بینی مورد انتظار من چیست؟

اگر درمان موفق نبود یا تومور برگشت چه باید بکنیم؟

بعد از درمان چه کارهایی را باید انجام دهم؟

از کجا می توانم اطلاعات و پشتیبانی های بیشتری پیدا کنم؟

همزمان با پرسیدن این سوالات مطمان شوید که جواب ها را هم می نویسید. مثلا، ممکن است اطلاعاتی در مورد زمان ریکاوری بخواهید تا زمان کاری و برنامه ی خود را بعد از درمان برنامه ریزی کنید. یا ممکن است در مورد ازمایشان بالینی که برای شما مفید است سوال بپرسید.

نشانه های و علایم تومورهای مغز و نخاع در کودکان ممکن است به تدریج رخ دهند و در طول زمان بدتر شوند و یا ممکن است به طور ناگهانی وهمراه با تشنج رخ دهند.

نشانه های عمومی

تومور در هر بخشی از مغز ممکن است به فشار جمجمه بینجامد (شناخته شده به عنوان بالا برنده فشار داخل جمجمه). این عوامل می تواند با رشد تومور ایجاد شوند: تورم در مغز، مسدود کردن جریان مایع مغزی نخاعی، افزایش فشار که می تواند منجر به وقوع علائم زیر شود:

• سردرد
• تهوع
• استفراغ
• لوچی یا تاری دید
• مشکلات تعادلی
• تغییرات رفتاری
• تشنج
• خواب آلودگی یا حتی کما.

سردردهایی که در طول زمان بدتر می شوند، از علائم شیوع تومورهای مغزی هستند.اما همه تومورهای مغزی باعث سردرد ویا سردردها باعث ایجاد تومور نمی شوند.در برخی از کودکان، تشنج اولین علامت یک تومور مغزی می باشد. اغلب تشنج در کودکان توسط تومورهای مغزی ایجاد می شوند. اما اگر کودک شما دارای یک تشنج است بهتر است که به یک پزشک متخصص مغز و اعصاب خوب مراجعه کنید تا مطمئن شوید که این سردرد ناشی از تومور بوده و یا مربوط به بیماری های دیگر است. در چند اول سال زندگی، سایر علائم وجود تومور شامل تحریک پذیری، از دست دادن اشتها، تاخیر در رشد وکاهش توانایی های فکری و جسمی می باشند. در کودکان بسیار جوان که نمی توانند از علائم شکاین کنند، پدر و مادر ممکن است از روی نقاط نرم روی جکجمه، افزایش اندازه سر و گاهی اوقات فونتانلل متوجه تومور شوند. این اتفاق زمانی می افتد که استخوان جمجمه با هم رشد نکرده است وافزایش فشار تومور می تواند آن ها را از هم جدا کند.

در کودکان سن مدرسه، سایر علائم به طور کلی می تواند شامل ضعیف بودن عملکرد در مدرسه، تغییرات خستگی و شخصیتی باشد.اگر کودک می تواند همکاری کند دکتر می تواند بگوید که مشکل از فشار داخل جمجمه است و با نگاه کردن به داخل چشم کودک برای دیدن تورم عصب بینایی این موضوع را شناسایی می کند.